قیمت: | 0تومان |
تاریخ انتشار: | 14 دی 1396 |
دسته بندی: | مقالات علمی پژوهشی |
.
چکیده
برداشت اولیه از آیه ﴿وَ أَنکِحُوا الایامی مِنکُم وَ الصالِحینَ مِن عِبادِکُم و إِمائِکُم إِن یَکُونُوا فُقَراءَ یُغنِهِمُ اللهُ مِن فَضلِهِ وَ اللهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ﴾ (نور: ۲۴/ ۳۲)، بر این امر دلالت دارد که ازدواج، به استغنای انسان و رفع نیازهای مادی میانجامد. از آنجا که در روایات بسیاری، فقر معضلی اجتماعی خوانده شده و راهکارهایی برای مقابله با آن اندیشیده شده است، این سؤال رخ مینماید که چگونه فقر ملموس در جامعه با ازدواجهای موجود، سازگار است؟ برای پاسخ به این سؤال، واژگان «نکاح» و «ایامی» مفهوم شناسی شده است؛ با تکیه ویژه بر مدلولهای آن در قرآن، تبیین مراد اصلی آیه با عنایت به سیاق و بافت آن، توجه به روایات به ثبت آمده و در نهایت دیدگاههای مفسران. فرضیه ما در این پژوهش بر این نکته استوار است که آیه در مقام نهی از تأخیر ازدواج به دلیل فقر اقتصادی است. بنابراین تحقق ظاهر آیه که بر وعده بینیازی دلالت دارد، وابسته به اموری همچون مشیت و اراده خداوند، مصلحت فرد و … است.