تحولات سیاسی – اجتماعی جهان اسلام در سده‌ های سیزدهم و چهاردهم هجری و تاثیر آن بر شکل‌گیری رویکردهای نوین به تفسیر قرآن

.

نویسندگان: سیدکمال کشیک نویس رضوی ، دکتر عباس احمدوند، محمد رحیم بیرقی

.

رتبه مقاله: علمی پژوهشی

.

چکیده
در این مقاله با بررسی تاریخی، به روش مطالعه تطبیقی خُردِ متوازن[۱]،روش بهره گیری مفسِّران مسلمان از تفسیر قرآن به قرآن، که منبعث از جریان منطقی وحی، روشنگری درونی قرآن، قطعیت و صحت متن و تقدم متن بر دانش یا موضع مفسِّر بوده و تفسیرگری در آن فرآیند فهمی جامع از متن دانسته شده، به بررسی تحّول این رویکرد تفسیری در سده چهاردهم هجری پرداخته و روشن خواهد کرد که چگونه این رویکرد تفسیری و مفسِّران طرفدار آن، چون علامه سید محمدحسین طباطبایی در “المیزان فی تفسیرالقرآن” و الشیخ محمد الامین الشنقیطی در “اضواء البیان فی إیضاح القرآن بالقرآن”، متن گرا بوده و ضرورت های فکری ـ اجتماعی عصر، آنان را به این رویکرد متوجه ساخته است.

واژگان کلیدی: تفسیر متن گرایانه، تفسیر قرآن به قرآن، تفسیر در سده چهاردهم، علامه طباطبایی، الشیخ الشنقیطی