تسدال و ادعای اقتباس آیات ۲۷-۳۲ سوره مائده از ترگوم و تلمود

عنوان مقاله: تسدال و ادعای اقتباس آیات ۲۷-۳۲ سوره مائده از ترگوم و تلمود

.

نویسندگان: محمدصادق حیدری ؛ سید علی اکبر ربیع نتاج ؛ حبیب الله حلیمی جلودار

سال انتشار: ۱۳۹۶   سطح مقاله: علمی پژوهشی

.
چکیده

از دیدگاه ویلیام تسدال گفت‌وگوی میان هابیل و قابیل در آیات ۲۷-۳۲ سوره مائده، به اشکال مختلف در ترگوم جاناتان و اورشلیم بیان شده است. همچنین وی بر این باور است صحنۀ تدفین هابیل در قرآن، در کتاب پیرقه ربی الیعزر نیز آمده و آیه ۳۲ سوره مائده، تقریباً ترجمه تحت‌ اللفظی فرازی از متن میشناه سنهدرین از کتاب تلمود است.

مقالۀ پیش رو که به شیوۀ توصیفی- تحلیلی سامان یافته، در پی آن است تا پس از بررسیِ دقیق زمان تاریخ‌ گذاری آثار فوق، به نقد و ارزیابی دیدگاه تسدال در مورد اقتباس آیات یادشده از محتوای کتب مذکور بپردازد. بررسی‌ها نشان می‌دهد نظریۀ تأثیرپذیری پیامبر (ص) از آموزگاران یهودی، احتمال نسنجیده و شاذی است که از عدم تسلط کافی تسدال بر متون روایی و تاریخی مسلمانان حکایت دارد. همچنین منابعی را که او ادعا می‌کند اساس آیات فوق قرار گرفته، در زمان پیامبر (ص) مطرح نبوده و تاریخ‌ گذاری برخی از آنها پایه و اساس روشنی ندارد. در آیه ۳۲ سوره مائده نیز قرآن مفهومی فراتر، عام‌تر و عمیق‌تر از آنچه که میشناه سنهدرین بدان اشاره نموده، بیان فرموده است و با دیدگاه مد نظر تسدال همخوانی ندارد.

کلیدواژه‌ها: تسدال/ سوره مائده/ هابیل و قابیل/ ترگوم/ میشناه

.

عنوان مقاله [English]

Tisdall and his Claim of the Verses 27-32 of Sūrat al-Mā’ida being Borrowed from Targum and Talmud

.
چکیده [English]

From the viewpoint of William Tisdall the dialogue between Abel and Cain in verses 27-32 of Sūrat al-Mā’ida has been stated in various ways in Jonathan and Jerusalem Targum. He also believes that the burial scene of Abel in the Qur’an is described in Pirke de Rabbi Eli’ezer’s book and verse 32 of Sūrat al-Mā’ida is almost a literal translation of a part of the Mishnah Sanhedrin’s text from Talmud.

Organized in a descriptive-analytical method, the present article seeks to examine the exact dating of the above works followed by a critique and assessment of Tisdall’s perspective about the borrowing of the above-mentioned verses from the content of the above books. Studies indicate that the theory of the Prophet’s (S.A.W.) impressionability from Jewish teachers is an ill-considered and uncommon probability which suggests Tisdall’s lack of mastery of the Muslims’ narrative and historic texts.

Similarly, the sources that he claims to have been the basis for the above verses have not been mooted in the time of the Prophet (S.A.W.) and dating of some of them is evidently baseless. In verse 23 of Sūrat al-Mā’ida, the Qur’an has stated a concept farther beyond, more general, and more profound than what Mishnah Sanhedrin has pointed out and does not correspond with Tisdall’s perspective.

مطالعه بیشتر