تصحیح ترجمه شرح نهج البلاغه اثر عزالدین آملی و ویژگی‌ های سبک‌ شناسی آن

تصحیح ترجمه شرح نهج البلاغه عزالدین آملی

نویسندگان: بیژن منصوری‌فرد ؛ سید محمد منصور طباطبایی

چکیده

یکی از آثار ارزشمند در زمینه علم وادب، ترجمه شرح نهج البلاغه اثر شیخ عزالدین بن جعفر بن شمس الدین آملی فقیه و محقّق شیعی قرن دهم هجری است. در این مقاله اهمیت این اثر ارزشمند از منظر گوناگون بررسی می‌شود. این کتاب ترجمه‌ای است از شرح نهج البلاغه ابن میثم بحرانی، البته نه فقط ترجمه تحت اللفظی که به شیوه مترجمان خوش ذوق و با قریحه گاهی موارد با تلخیص مطالب شرح و گاه با افزودنی‌هایی بر آن همراه است.

در ترجمه شرح نهج البلاغه بیانات امیر مؤمنان(ع) از منظر گوناگون از جمله فنون صناعت و بلاغت ادبی بررسی می‌شود. استعارات، کنایات و تشبیهات کلام مولا به زبانی شیوا تبیین میگردد، ۵۱ فضیلت امیرمؤمنان(ع) شرح داده می‌شود، سپس خطبه سید رضی تبیین و خطبه‌های امیر بیان یکی پس از دیگر زینت‌بخش کتاب می‌گردد. از این کتاب نسخه‌های چندانی به‌جا نمانده است. این مقاله که برگرفته از رساله دکتری در تصحیح اثر مزبور است گزارشی از روش تصحیح این اثر در این رساله و ویژگی‌ های سبک‌ شناسی ترجمه شرح نهج البلاغه ارائه می‌گردد.

واژگان کلیدی: شرح نهج‌ البلاغه ابن‌ میثم ؛ عزالدین آملی ؛ تصحیح آثار؛ سبک‌ شناسی

سطح مقاله: علمی پژوهشی

تصحیح ترجمه شرح نهج البلاغه عزالدین آملی