تفسیر تطبیقی و تحلیلی آیه امامت در تفاسیر فریقین

.

نویسندگان: نسرین کردنژاد؛ زهره شریعت ناصری؛ محمدهادی مفتح

.

سطح مقاله: علمی پژوهشی

.

چکیده

از آیات مورد استناد شیعه در اثبات عصمت امام و تنصیصی بودن مقام امامت، آیه ۱۲۴ بقره است. استناد به ادله لفظی همچون اطلاق فراز «لاینال عهدی الظالمین»، تناسب این فراز از آیه، به‌عنوان پاسخ خدا، با درخواست ابراهیم(ع) و نیز ادله عقلی از جمله دلایلی است که مفسران شیعه بر مدعای خود اقامه نموده‌اند. در مقابل، مفسران اهل سنت با حمل لفظ «اماماً» به «نبیاً»، تنصیصی بودن مقام نبوت و عصمت نبی را برداشت کرده‌اند. از بررسی در تفاسیر اهل سنت به‌دست می‌آید که اغلب مفسران اهل سنت به منظور اثبات اعتقاد خود؛ مبنی بر به‌حق بودن خلافت شیخین و رد دیدگاه مفسران شیعه، به تأویل آیه دست زده‌اند. نادرستی این تاویل با ادله محکمی که مفسران شیعه بیان داشته‌اند، اثبات شده است.

واژگان کلیدی: آیه ۱۲۴ سوره بقره, آیه امامت, ظالمین, تفسیر تطبیقی