تحلیلی بر مدل سیاسی حکومت در عصر غیبت (با تکیه بر آموزه‌ های نهج‌ البلاغه)

تحلیلی بر مدل سیاسی حکومت در عصر غیبت (با تکیه بر آموزه‌ های نهج‌ البلاغه)

حکومت در عصر غیبت

نویسندگان: حامد پوررستمی؛ معصومه نظری

.

چکیده

موضوع حاکمیت و مدل سیاسی در اسلام از دو منظر و در دو برهه قابل بررسی و ملاحظه است: ۱)عصر حضور امام معصوم و ۲)عصر غیبت امام معصوم. در عصر حضور، حاکمیت بر اساس نظام «امامت»‌(به معنای خاص) استوار است بدین معنا که در یک سازوکار اصطفایی- ماورایی حق حاکمیت به معصومان تفویض می‌شود. در عصر غیبت این امر با گونه‌ای ارتباط و پیوند با مدل و نظام جامع امامت ارتباط می‌یابد.

این پژوهش ثابت کرد که آموزه‌های نهج‌ البلاغه، از جمله خطبه ۴۰ و نامه ۶۲، با بیان برهانی و استدلالی، مدل سیاسی عصر غیبت را نظام دینی‌(نه فقط نظام دینداران) دانسته و حاکمیّت آن‌را از آنِ بهترین‌ها از حیث علم و عدل و کفایت قلمداد می‌کند.

واژگان کلیدی: حکومت دینی ؛ مشروعیت سیاسی ؛ عصر غیبت ؛ نهج‌ البلاغه ؛ امام علی‌(ع)

سطح مقاله: علمی پژوهشی