تحلیلی بر مدل سیاسی حکومت در عصر غیبت (با تکیه بر آموزه‌ های نهج‌ البلاغه)

حکومت در عصر غیبت

نویسندگان: حامد پوررستمی؛ معصومه نظری

.

چکیده

موضوع حاکمیت و مدل سیاسی در اسلام از دو منظر و در دو برهه قابل بررسی و ملاحظه است: ۱)عصر حضور امام معصوم و ۲)عصر غیبت امام معصوم. در عصر حضور، حاکمیت بر اساس نظام «امامت»‌(به معنای خاص) استوار است بدین معنا که در یک سازوکار اصطفایی- ماورایی حق حاکمیت به معصومان تفویض می‌شود. در عصر غیبت این امر با گونه‌ای ارتباط و پیوند با مدل و نظام جامع امامت ارتباط می‌یابد.

این پژوهش ثابت کرد که آموزه‌های نهج‌ البلاغه، از جمله خطبه ۴۰ و نامه ۶۲، با بیان برهانی و استدلالی، مدل سیاسی عصر غیبت را نظام دینی‌(نه فقط نظام دینداران) دانسته و حاکمیّت آن‌را از آنِ بهترین‌ها از حیث علم و عدل و کفایت قلمداد می‌کند.

واژگان کلیدی: حکومت دینی ؛ مشروعیت سیاسی ؛ عصر غیبت ؛ نهج‌ البلاغه ؛ امام علی‌(ع)

سطح مقاله: علمی پژوهشی