| قیمت: | 0تومان |
| تاریخ انتشار: | ۱۹ اسفند ۱۳۹۶ |
| دسته بندی: | مقالات علمی پژوهشی |
روایتهای تاویلی
چکیده
نوشتۀ حاضر در پی طرح این ادعا است که پارهای از روایتهای تاویلی – که با ساختار کلام و دلالت های متعارف زبانی قابل استناد به متن نیستند – در حقیقت تأویل نیستند. هر چند از این گونه روایتها به تأویل تعبیر شده اند، اما به دلیل شباهت آنها به تأویل و از باب استطراد، چنین نام گرفته اند. این‌ها به جهت مشابهت هایی که با متن دارند، تداعی معانی هستند. گویندگان، بنا به پاره ای ملاحظات، این تأویلگونها را در زیر آیهای و با اشاره به آن گفته اند. بررسی این ادعا و شواهد آن، و ارائۀ دیدگاه صاحبنظران در این باره، رویکرد این پژوهش است. این پژوهش در صدد است تا با رصد کردن این گونه از تاویلنماها و با روش توصیفی تحلیلی، تکلیف زبانشناختی آنها را روشن نماید، و میزان نسبت آنها با متن و اعتبارشان را بررسد.
سال انتشار: ۱۳۹۶
