روایتهای تاویلی 

نویسندگان: فتح الله نجارزادگان ؛ کاظم قاضی زاده ؛ محمد مرادی

چکیده

نوشتۀ حاضر در پی طرح این ادعا است که پاره‏ای از روایتهای تاویلی – که با ساختار کلام و دلالت‏ های متعارف زبانی قابل استناد به متن نیستند – در حقیقت تأویل نیستند. هر چند از این گونه روایت‏ها به تأویل تعبیر شده ‏اند، اما به دلیل شباهت آنها به تأویل و از باب استطراد، چنین نام گرفته ‏اند. این‌ها به جهت مشابهت ‏هایی که با متن دارند، تداعی معانی هستند. گویندگان، بنا به پاره‏ ای ملاحظات، این تأویل‏گون‏ها را در زیر آیه‏ای و با اشاره به آن گفته ‏اند. بررسی این ادعا و شواهد آن، و ارائۀ دیدگاه صاحب‏نظران در این باره، رویکرد این پژوهش است. این پژوهش در صدد است تا با رصد کردن این گونه از تاویل‏نماها و با روش توصیفی تحلیلی، تکلیف زبان‏شناختی آن‌ها را روشن نماید، و میزان نسبت آن‌ها با متن و اعتبارشان را بررسد.

واژگان کلیدی: تداعی معانی؛ روایتهای تاویلی باطنی؛ تاویل قرآن؛ روایت‏های تاویل‏نما

سال انتشار: ۱۳۹۶

سطح مقاله: علمی پژوهشی

روایتهای تاویلی