سیاست عملی و فنون حکمرانی  حکومت مندی

نویسندگان: نصرت بامری؛ مرتضی منشادی؛ روح الله اسلامی

سال انتشار: ۱۳۹۶

سطح مقاله: علمی پژوهشی

چکیده

سیاست از دو بخش نظری و عملی تشکیل شده­ است. در بخش نظری مبانی، مفاهیم، اهداف و روش­ها و در بخش عملی شیوۀ اجرا و طراحی و برنامه‌ ریزی مورد تأکید است. حکومت‌مندی به معنای فکر کردن در باب نهادهای حکومتی هر دو جنبه را مورد تأکید قرار می‏دهد. این مقاله می‏­کوشد با تفسیر نامه‌های نهج‌ البلاغه به تبیین موضوع حکومت‌ مندی از زاویۀ دید امام علی(ع) بپردازد. علی(ع) نامه­ ها را زمانی نوشته است که در رأس هرم حاکمیت قرار داشته و بر همین اساس با توجه به آرمان‌ها و اهداف حکومت اسلامی، فنونی عملی جهت تدبیر عرصۀ عمومی به وجود آورده است.

در این پژوهش حکومت‌ مندی را با سه شاخص فنون آرمانی، جایگاهی و غیریت­ساز مورد بررسی قرار داده­ایم تا نشان دهیم که در مناسبات قدرت و شبکۀ جایگاه ­های سیاسی، امام(ع) چه رویه­ های نهادی و عقلانی جهت حل مسائل پیشنهاد داده ­است. نتیجۀ پژوهش نشان داد که شیوه حکمرانی امام(ع) دارای فنون، نهادها و رویه‌هایی است که از آن می‏توان به‌عنوان حکومت‌ مندی بهره برد.

واژگان کلیدی: سیاست عملی ؛ فنون حکمرانی ؛ نهج‌ البلاغه ؛ امام علی(ع)؛ نامه‌ ها

سیاست عملی و فنون حکمرانی حکومت مندی