مراقبه در نهج البلاغه

مراقبه در نهج البلاغه

نویسنده: رضا رنجبر

.

سطح مقاله: علمی پژوهشی      زبان: انگلیسی

.

چکیده

مراقبه از ریشه‌ی رقب در لغت به معنای گردن است. با توجه به این که انسان در نظارت عمیق و همه جانبه گردن خود را به حالت کشیده نگه می‌دارد فلذا برای نظارت خدا بر انسان و نظارت انسان بر اعمال و حالات خویش و همنوع خویش مراقبت گفته می‌شود. مراقبت خدا بر انسان و انسان بر خود یک وجه اشتراکی در خصوص تکامل روحی و اخلاقی انسان دارد. ولی فرق نظارت خدا بر انسان با نظارت انسان بر خویش از این جهت است که مراقبت و نظارت خداوند همه جانبه بوده و هیچ نقص، کاستی و اشتباه ندارد. نتیجه این نظارت به خود خداوند برنمی‌گردد. مراقبت انسان بر حالات و رفتار خویش به وسعت مراقبت خداوند نمی‌رسد و احتمال دارد که همراه با غفلت نیز باشد. در این تحقیق ابعاد موضوعات فوق و همچنین اقسام مراقبت از دیدگاه امام علی(ع) بررسی شده است.

واژگان کلیدی: امام علی (ع)؛ مراقبه؛ نهج البلاغه؛ نظارت خدا؛ نظارت انسان