مصداق‌‌ شناسی عبارت « آمین بیت الحرام » در سوره مائده / نویسندگان: زهرا کلباسی ؛ امیر احمدنژاد

مصداق‌‌ شناسی عبارت « آمین بیت الحرام » در سوره مائده

نویسندگان:

زهرا کلباسی ؛ امیر احمدنژاد

سال انتشار: ۱۳۹۴

سطح مقاله: علمی پژوهشی

کلیدواژه‌ها: بیت‌ الله الحرام ؛ توبه ؛ سوره مائده ؛ مسلمانان ؛ مشرکان ؛ مکه ؛ نسخ

.

چکیده

آیه دوم سوره مائده که در ارتباط با احکام حج نازل شده، به مسلمانان فرمان داده تا حرمت زائران بیت الله الحرام را حفظ نموده و نه تنها از هرگونه تعدّی به آنان بپرهیزند، بلکه بر نیکی و احسان به آنان با یکدیگر هم‌پیمان شوند. اما مفسران در تعیین مصداق «آمّینَ البَیتَ الحَرامَ» اختلاف نموده‌اند. برخی مراد از این زائران را مسلمانان، برخی مسلمانان و مشرکان، و برخی تنها مشرکان دانسته‌اند که با هدف زیارت یا تجارت به مکه سفر می‌کنند. در این میان، گروه اخیر که مشرکان را مراد آیه مذکور دانسته‌اند، پس از تأمل در دیگر عبارات آیه شریفه و شان نزول‌ ها ، به اقامه قراین درونی و بیرونی مبنی بر اثبات دیدگاه خویش پرداخته‌اند، اما در خصوص نسخ و یا تخصیص این حکم با برخی آیات سوره توبه و یا ابقای حکم جواز ورود مشرکان به مسجدالحرام اختلاف نظر نموده‌اند. این نوشتار نیز در ابتدا پس از نقد و بررسی هر دو دیدگاه، مشرکان را به‌عنوان مصداق « آمین البیت » برگزیده و در ادامه با نقد دلایل نسخ یا تخصیص این آیه، بر ابقای حکم جواز ورود مشرکان غیرحربی به مسجد الحرام تأکید نموده است.
.

عنوان مقاله [English]

Studying the Referent of the Phrase āmmīn al-Bayt al-Ḥarām (the people resorting to the Sacred House) in Sūrat al-Mā’ida

.

نویسندگان [English]

Zahra Kalbasi1؛ Amir Ahmadnezhad2

.

چکیده [English]

The second verse of Sūrat al-Mā’ida, which has been revealed in relation to Ḥajj rulings, has ordered the Muslims to respect the pilgrims of the Sacred House of Allah and not only to avoid any aggression toward them but also to ally with one another for doing benevolence to them. However, the interpreters are divided over determining the evidence of the phrase āmmīn al-Bayt al-Ḥarām.

Some have believed that these “pilgrims” are intended to be the Muslims, some have believed them to be Muslims and polytheists, and some have taken them as polytheists, who travel to Makka with the aim of pilgrimage or trade. Meanwhile, the latter group who have taken the above verse to be intended for the polytheists, have come up with internal and external evidences for proving their viewpoint after deliberation on other phrases of the noble verse and the occasions of Revelation; but they have disagreed concerning the abrogation or specification of this ruling with some verses of Sūrat al-Tawba or the retaining of the ruling for the permission of the polytheists’ entering the Sacred House. Similarly, after critically reviewing both viewpoints, this writing has first chosen the polytheists as the evidence of āmmīn al-Bayt al-Ḥarām and then, by criticizing the reasons for the abrogation or designation of this verse, has proceeded to emphasize the retaining of the permission of the non-belligerent polytheists’ entering the Sacred House.

مطالعه بیشتر