مطالعه تطبیقی مفاد آیه عرف در دید مفسران شیعه و اهل تسنن
نویسندگان:
کاوس روحی برندق ؛ محمد حسین خوانین زاده
سال انتشار: ۱۳۹۴
سطح مقاله: علمی پژوهشی
کلیدواژه ها: عرف ؛ معروف ؛ آیه عرف ؛ حجیت عرف ؛ قرآن
.
چکیده
دانشمندان شیعه امامیه به اتفاق عرف را در حوزه تعیین مفاهیم گزاره های فقهی دارای اعتبار و حجت می دانند، و بنا بر نظر برخی از اصولیان و فقهای بزرگ عرف افزون بر این در حوزه تشخیص مصادیق نیز حجت است. در مقابل، دانشمندان شیعه امامیه به صراحت منکر کارآیی عرف به عنوان منبعی از منابع فقه و استنباط احکام هستند. اما مذاهب اهل تسنن با وجود اختلاف های درونی کم و بیش عرف را به عنوان یکی از منابع فقه در کنار سایر منابع و مصادر معتبر پذیرفته اند.
آیه ۱۹۹ سوره اعراف : «خُذِ الْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْجاهِلِینَ»، از مهمترین آیات قرآنی است که دانشمندان اهل تسنن برای حجّیت و اعتبار استقلالی عرف بدان استناد و استدلال کردهاند این مقاله با روش کتابخانه ای در گردآوری مطالب و شیوه اسنادی در نقل دیدگاه ها و روش تحلیل محتوا در تحلیل داده ها، دیدگاه مفسران به ویژه مفسران اهل تسنن را در زمینه مفاد آیه عرف از جهت افاده حجیت عرف به عنوان منبعی مستقل از منابع فقه مورد بررسی و تحلیل و نقد قرار داده و به این نتیجه دست یافته است که در آیه عرف مراد از عرف و معروف، اساساً عرف اصطلاحی نیست، بلکه کار و یا خصلت نیک مراد است که نیک بودن آن از راه عقل و یا شرع اثبات شده است.
.
رویکرد مقاله:
مقاله حاضر کوشیده است با رویکردی تطبیقی (تفسیری و فقهی) دیدگاههای مختلف درباره مفاد عرف در آیه ۱۹۹ سوره اعراف را مورد بررسی قرار دهد.
.
عنوان مقاله [English]
Comparative Study of Content of the Verse “Common Usage” (‘Orf) in the View of Shia and Sunny Commentators
چکیده [English]
All Shia Imamiyyah scholars regard “common usage” as a valid and authorized criterion to determine the concepts of legal propositions, and some specialists in the first principles and great jurisprudents even hold that it is a criterion to determine the referents as well, but all explicitly reject its effectiveness as a source of jurisprudence and inference of injunctions. However, Sunni schools have more or less accepted “common usage” as a source of jurisprudence and inference of injunctions along with other sources, despite their own internal differences. The verse 199 in the Chapter “The Elevated Places” (al-A’raf) which reads, “Take to forgiveness and enjoin good and turn aside from the ignorant” is one the most important Quranic verses cited and argued by Sunni scholars to prove the independent validity and authority of the “common usage”.
Using a library method to gather the data, a documentary method to report the views and content analysis method to analyze the data, the present paper seeks to review, analyze and criticize the views of commentators, particularly Sunni commentators, about the content of the verse in terms of using it as proof for the authority of “common usage” as an independent source of jurisprudence. It concludes that the terms “common usage” and “good” in the verse do not have technical connotation; rather, they mean good deed or manner the goodness of which is proved by reason or Sacred Law.
کلیدواژه ها [English]
common usage, good, the verse of “common usage”, authority of common usage
- لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.