نقد و بررسی ادعای دلالت آیه «یدبر الامر» بر پایان دین اسلام

نویسندگان: محمدعلی فلاح علی‌آباد ؛  عزالدین رضانژاد

سطح مقاله: علمی پژوهشی

چکیده

بهره‌ گیری از آیات الهی کتب مقدس، از مهم‌ترین شگرد‌های فرقه‌ های انحرافی است. این بهره‌ گیری به جهت موجه جلوه‌ دادن عقاید فرقه‌ای، با سوء‌استفاده از جایگاه آیات الهی نزد معتقدین است که اغلب با تفسیر به رای و تاویل بدون دلیل آیات الهی همراه است. بهائیت آیه ۵ سوره سجده را در جهت اهداف فرقه‌ای، دال بر پایان دین اسلام و دلیلی بر تثبیت ادعای علی محمد باب شیرازی و بشارتی بر ظهور وی دانسته است.

مقاله پیش رو با روش توصیفی تحلیلی این ادعای بهائیت را مورد بررسی قرار داده است. یافته‌ های تحقیق بر آن است که تاویلات بهائیت بر آیه مذکور با ظاهر الفاظ آیه، هیچ تناسبی نداشته و هیچ قرینه‌ای نیز بر آن وجود ندارد و از آنجا که این توجیه به جهت مستندسازی فرقه‌ای انجام پذیرفته، «تفسیر به رای» است و اشکال‌های متعدد دیگری مانند تناقض‌ گویی، کپی‌ برداری و استنادات غیر علمی بر این مدعا وارد است.

واژگان کلیدی: آیه ۵ سوره سجده, یدبر الامر, بهائیت, نسخ دین, پایان اسلام