نگاهی سبک‌ شناختی به سوره یس با تکیه بر دیدگاه‌ های ساختار‌گرایی

 نگاهی سبک‌ شناختی به سوره یس با تکیه بر دیدگاه‌ های ساختار‌گرایی

نگاهی سبک‌ شناختی به سوره یس

نویسندگان: علی خضری؛ رسول بلاوی؛ آمنه فروزان کمالی

چکیده

علم سبک‌ شناسی، روش نقدی جدیدی است که متون را بر اساس ظواهر لغوی و ادبی از یکدیگر متمایز می‌سازد و آنها را بر اساس ساختارهای لفظی، تحلیل و بررسی می‌کند تا بدین‌ گونه به جنبه‌ های ادبی و زیبایی‌شناسی موجود در متن پی ببرد. سوره یس از سوره‌ هایی است که بسیار مورد سفارش انبیا و اولیا قرار گرفته و فضیلت‌های بی‌شماری نیز برای آن برشمرده‌اند. نظر به اینکه محتوای این سوره بر سه اصل نبوت، توحید و معاد استوار است؛ لذا ظواهر لغوی و ادبی خاصی جهت انتقال این مفاهیم به مخاطب به کار رفته است.

ما در نوشتار پیش رو، با روشی توصیفی – تحلیلی برآنیم تا بر پایه دانش سبک‌‌شناسی و طبق نظریات ساختارگرایی به بررسی سطوح آوایی، ترکیبی و معنایی این سوره بپردازیم تا از این رهگذر به جنبه‌های ادبی و زیبایی‌شناسی سوره و رابطه‌ی این سطوح با ساختار کلی متن پی ببریم. از مهمترین نتایج بحث در سطح آوایی رعایت فاصله در آیات، به کارگیری اصوات مد “آ، ای، او”، و دو حرف “میم و نون” است که علاوه بر آهنگین نمودن سوره، تأکیدی بر مضامین آن نیز به شمار می‌آید.

در سطح ترکیبی، اسلوب خبری به جهت تذکر اموری چون حقانیت بعثت پیامبر اسلام (ص) و معاد به کار رفته است. چنانچه در اسلوب استفهام، همزه “أ” نسبت به سایر ادوات، کاربرد بیشتری دارد که غرض از آن اقرار و توبیخ کافران است. در سطح معنایی نیز آرایه‌های تضاد و ترادف موجود در سوره دلالت بر اغراض خاصی دارند که ذیل متن به آن‌ها اشاره خواهد شد.

کلیدواژه‌ها: سوره یس ؛ سبک‌ شناسی ؛ ساختارگرایی ؛ زیباشناسی ؛ بلاغت

سطح مقاله: علمی پژوهشی

نگاهی سبک‌ شناختی به سوره یس

عنوان مقاله [English]

A Stylistic Approach to Surah al-Yāsin Relying on Structuralist Views

چکیده [English]

Stylistics is a modern method that differentiates texts based on lexical and literary forms and investigates them based on the verbal construction to discover literary and aesthetics aspects in a given text. The Surah al Yāsin is a surah whose recitation has been highly recommended by Prophets and Imams for having innumerable benefits.

As this surah’s content is founded on three principles of monotheism (Tawhid), prophecy (Risalat), and resurrection (Ma’ad), special lexical and literary forms are used to transfer these concepts. The present study, using a descriptive-analytical method, aimed at an analysis of phonological, syntactic and semantic levels, on the basis of stylistics and structuralist theories in order to find literary and aesthetic aspects of this surah and the relationship between the three levels with the general structure of the text. One of the most important results at the phonological level was the observance of space in ayahs, the application of the extension (āl-mad) phonemes of ā, ī, ū and two letters of Mīm and Nūn that make the surah rhythmic besides highlighting its content.

At the syntactic level, informative style is used to remind realties like the rightfulness of Prophet Muhammad’s first revelation and resurrection. In the interrogative style, hamza “¸” is used more frequently which intends confession and the reprimand of the infidel. In addition, at the semantic level, antonymy and synonymy have special purposes that are pointed out in the article’s full text.

:کلیدواژه‌ها [English]

Surah al Yāsin, stylistics, Structuralism, Aesthetics, Rhetoric

مطالعه بیشتر