قیمت: | 0تومان |
تاریخ انتشار: | 14 مرداد 1398 |
دسته بندی: | مقالات علمی پژوهشی |
بررسی سندی و دلالی روایت وضع الله یده على رووس العباد در پرتو سنتهای قرآنی ؛ سطح مقاله: علمی پژوهشی؛ سال انتشار: ۱۳۹۷؛ تعداد صفحات: ۲۶؛ فرمت فایل: PDF؛ مرجع دانلود: معارف نت | پایگاه مقالات علوم قرآن و حدیث ؛ برچسبها: بررسی سندی و دلالی روایت | روایت وضع الله یده على رووس العباد | سنت های قرآنی
عنوان مجله: علوم حدیث؛ مجلات علمی پژوهشی علوم قرآن و حدیث ؛ حوزه موضوعی مقاله: رشته علوم قرآن و حدیث ؛ نویسندگان: محمد میرزایی؛ علی اکبر حبیبی مهر؛ موضوع مقاله: روایت وضع الله یده على رووس العباد ؛ سال انتشار: ۱۳۹۷
موضوع مهدویت و قیام قائم آل محمد (عج) بر اساس روایات مشترک فریقین به منظور اقامه عدل و قسط حتمی الوقوع است.
وقوع اوضاع متفاوت علمی، انسانی و پدیده های گوناگون در طبیعت – که غالبا اعجاز گونه و کم نظیر است – در روایات زیادی یاد شده است. آقای کورانی مجموعه این روایات را از منابع فریقین در کتاب معجم خود در پنج جلد آورده است.
یکی از این روایات، فروهشتن دست خداوند و یا دست بقیه الله الاعظم تا بر سر عباد است که نتیجه آن به تعبیر روایت، جمع عقول و کمال احلام است که در مقاله بدان پرداخته ایم. سؤال این است که این روایت به لحاظ سندی چه جایگاهی دارد و محتوای آن بیانگر چیست؟
با آن که این روایت در منابع متعدد و تا حدودی متفاوت آمده است، در محدوده مطالعات نگارنده، فقه الحدیث آن به شکل جداگانه پژوهش نشده و مهم تر از آن، امکان و چگونگی تحقق چنین روایاتی با سنت های ثابت و لایتغیر الهی سنجش نشده است. فرضیه نگارنده آن است که در صورت صحت روایات مذکور، تحقق آن ها نباید خارج از دایره آیات قرآن و سنت های خداوند در دنیا باشد.
نگارنده به منظور دستیابی به پاسخ پرسش های فوق، ابتدا با بررسی سند به بررسی بندهای روایت درنگاه شارحان وحدیث پژوهان ونقد موارد مشکل پرداخته و آنگاه تحقق محتوای روایت را با آیات قران – که بیانگر سنت های ثابت الهی است – سنجش نموده است.
روایت « وضع الله یده على رووس العباد » به لحاظ سندی صحیح است. وضع ید در روایت، کنایه از عنایت و رحمت الهی است که در روزگار پس از قیام، در اثر استعداد و آمادگی علمی و روحی مردم به واسطه حضرت حجت در قالب های گوناگون و با ابزار آن زمان نصیب مردم می شود.
مقصود از عباد اگر چه همه مردم است ولی مراد جدی، کسانی هستند که به حسب مراتب قابلیت حرکت در سایه امامت را داشته باشند. مراد از گرد آوردن عقلها، تجمیع افکار و عزم راسخ واحدی است که تحت رهبری امام مدیریت می شود و دستاورد این حرکت واحد جمعی به نقطه کمال می رسد. این روایت با مفهوم فوق، همسو با سنت های ثابت قرآنی در دنیاست.